بر حسب نوشته ی مقدسی ، زبان مردم نیشابور روان و قابل فهم بوده است ،
جز آن که آغاز کلمات را کسره میدادند و « یائی » بر آن میافزودند. مانند: « بیگو » ، « بیشو » ، و « سین » ای بیفایده (به برخی صیغههای فعل)می افزودند. مانند: « بخردستی » ، « بگفتستس » ، « بخفتستی » و آن چه به این میماند. و در آن سستی و لجاجی بوده است. و مینویسد که: « این زبان برای خواهش مناسب است.»
تور داخلی
تور افغنستان
