در بعضی از روستاهای استان فارس گویشهای مخصوصی است که با وجود زبان جاری سراسر آن استان که فارسی است هنوز بر جا مانده اند ؛ اگر چه هرگز نوشته نشده و مقام زبان دری نیافته اند.
اینها عبارتند از : گویشهای رایج در روستاهای شمغون ، پاپون ، ماسرم ، بورینگون و برخی دهکده های دیگر. این گویشها همه از گروه جنوب غربی به حساب می آیند. اما دسته ای دیگر مانند « سیوندی » در قریهی سیوند (۵۰ کیلومتری شمال شیراز) از جمله گویشهای شمال غربی است که شاید بر اثر مهاجرت در آن ناحیه رونق یافته و ماندگار شده است.
در ناحیه باشکرد (واقع در جنوب شرقی خلیج فارس) نیز گویشهای باشکردی وجود دارد که خود به دو گروه جنوبی و شمالی بخش میشود و دارای ویژگی هایی است که آنها را از گویشهای دیگر ایرانی مشخص و متمایز میکند.