زبان بخارایی بنابر تالیف اصطخری ، همان زبان سغدی بوده است با کمی اختلاف ، و مینویسد که زبان « دری » نیز داشته اند.
مقدسی مینویسد که : « در زبان ایشان تکرار بسیار است.» مثلا میگویند « یکی مردی دیدم » یا « یکی ادرمی دادم » ؛ و در میان گفتار کلمه « دانستی » را بیهوده مکرر میکنند.» سپس میگوید که زبان ایشان « دری » است و هر چه از آن جنس باشد دری نامیده میشود زیرا که آن زبانی است که بدان نامه ی سلطنتی را مینویسند و عریضه و شکایت به این زبان نوشته میشود ؛ و اشتقاق این لفظ از « در » است یعنی زبانی که در « دربار » به آن صحبت میکنند.