بلوچی از گویشهای ایرانی شمال غربی محسوب می شود ، اما در زمانهای تاریخی نشانه ی سخن گویان به این گویش را در مشرق ایران میبینیم.
در شاهنامه ذکر جای این قوم در حدود شمال خراسان امروزی آمده است. در کتابهای جغرافیایی از این قوم (همراه با طایفهی کوچ - یا قفص) در حدود کرمان یاد میشود. بعد از آن بر اثر عوامل تاریخی این قوم به کناره های دریای عمان رسیده و در همان جا سکنی گزیده اند. اکنون قسمتی از بلوچان در دورترین قسمت جنوب شرقی ایران و بخشی دیگر در غرب کشور پاکستان امروزی جای دارند. مجموع این ناحیه بلوچستان خوانده میشود که بر حسب مرزهای سیاسی به بلوچستان ایران و بلوچستان پاکستان بخش میشود. گروهی از بلوچان نیز در بخش جنوبی افغانستان و جنوب غربی پنجاب و طایف هایی از آنان نیز در کرمان و لارستان و سیستان و خراسان سکونت دارند. برخی مهاجران بلوچ در جست و جوی کار و کسب معاش به گرگان و حتی جمهوری ترکمنستان رفته و در آن ناحیه ها ساکن شده اند.
بلوچی را به دو گروه اصلی بخش میتوان کرد : شرقی ، یا شمال شرقی ، و غربی ، یا جنوب غربی ، مجموع مردم بلوچی زبان را به یک و نیم میلیون تا دو و نیم میلیون نفر برآورد کرده اند. اما این رقم ها اعتبار قطعی ندارند.
تور داخلی
تور افغنستان
