(در نواحی سیورک ، چبخچور ، کر) و گورانی (در کندوله ، پاوه ، اورامان ، تل هدشک) گویشهای بسیاری که به هم نزدیک هستند و اغلب آنها با گویشهای کردی آمیخته اند. درباره ی رابطه ی گویشهای ایرانی امروز با یکدیگر و طبقه بندی آنها با وجود تحقیقاتی که انجام شده است.
هنوز نظر صریح و قطعی نمیتوان داد تنها شاید بتوان گفت که برخی از گویشهایی که جزو گروه مرکزی محسوب می شوند دنباله ی گروهی از گویش های ایرانی میانه هستند که شامل گویش پهلوانیک (پهلوی) نیز بوده است، اما هیچ یک از گویشهای جدید که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته دنباله ی مستقیم پهلوانیک به حساب نمی آیند. فارسی نو یا فارسی دری ، که دنباله ی زبان فرهنگی و اداری و بازرگانی دوره ی ساسانیان است و خود حاصل تحول و تکامل یکی از گویشهای جنوب غربی است؛ بر همه ی گویشهای محلی چیره شده است، هر چند ، چنان که در تکوین هر زبان ادبی و رسمی طبیعی و جاری است، کلمه های بسیاری را از گویشهای شمال غربی و شمال شرقی را اقتباس کرده است.