گویش زازا

(در نواحی سیورک ، چبخچور ، کر) و گورانی (در کندوله ، پاوه ، اورامان ، تل هدشک) گویش­های بسیاری که به هم نزدیک هستند و اغلب آن­ها با گویش­های کردی آمیخته ­اند. درباره­ ی رابطه­ ی گویش­های ایرانی امروز با یکدیگر و طبقه بندی آن­ها با وجود تحقیقاتی که انجام شده است.

هنوز نظر صریح و قطعی نمی­توان داد تنها شاید بتوان گفت که برخی از گویش­هایی که جزو گروه مرکزی محسوب می شوند دنباله­ ی گروهی از گویش­ های ایرانی میانه هستند که شامل گویش پهلوانیک (پهلوی) نیز بوده است، اما هیچ یک از گویش­های جدید که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته دنباله ­ی مستقیم پهلوانیک به حساب نمی آیند. فارسی نو یا فارسی دری ، که دنباله ­ی زبان فرهنگی و اداری و بازرگانی دوره­ ی ساسانیان است و خود حاصل تحول و تکامل یکی از گویش­های جنوب غربی است؛ بر همه­ ی گویش­های محلی چیره شده است، هر چند ، چنان که در تکوین هر زبان ادبی و رسمی طبیعی و جاری است، کلمه های بسیاری را از گویش­های شمال غربی و شمال شرقی را  اقتباس کرده است.

Addthis
FacebookMySpaceTwitterDiggDeliciousStumbleuponGoogle BookmarksRedditNewsvineTechnoratiLinkedinRSS Feed