ایلخانان ایران نام سلسله‌ای که از ۶۵۴ تا ۷۵۰ ه. ق. در ایران حکومت می‌کردند و فرزندان چنگیزخان مغول بودند. در عهد قاآنی منگو ایران نیز در تحت سلطنت خاندان هولاکو از شعبهٔ فرزندان تولی دارای یک سلسلهٔ سلطنتی شدند که آنرا سلسلهٔ ایلخانان یعنی خانان محلی می‌گویند
و غرض از این عنوان آن بوده‌است که سمت اطاعت ایلخانان را نسبت به قاآنان میرسانند و این احترام همه وقت از طرف ایلخانان ایران رعایت می‌شده‌است.
فهرست اسامی ایلخانان در ایران:
- هولاکوخان پسر تولوی پور چنگیز از ۶۵۱ تا ۶۶۳ ه. ق.
- اباقاخان پسر هولاکو از ۶۶۳ تا ۶۸۰ ه. ق.
- سلطان احمد تکودار پسر هولاکو از ۶۸۰ تا ۶۸۳ ه. ق.
- ارغون‌خان پسر اباقا از ۶۸۳ تا ۶۹۰ ه. ق.
- گیخاتوخان پسر اباقا از ۶۹۰ تا ۶۹۴ ه. ق.
- بایدوخان پسر طرغان پسر هولاکو از جمادی الاولی ۶۹۴ تا ذیقعدهٔ۶۹۴ ه. ق.
- غازان پسر ارغون از ۶۹۴ تا ۷۰۳ ه. ق.
- الجایتو پسر ارغون از ۷۰۳ تا ۷۱۶ ه. ق.
- بهادرخان پسر الجایتو از ۷۱۶ تا ۷۳۶ ه. ق.
- ارپاوگان از ۷۳۶ تا ۷۳۶ ه. ق.
- موسی‌خان پسر علی پسر پایدو از شوال تا ۱۴ ذیحجهٔ۷۳۶ ه. ق.
- محمدخان پسر منگو تیمور پسر هولاکو... ذیحجه ۷۳۷ ه. ق.
- ساتی‌بیک دختر الجایتو ذیحجهٔ۷۳۹ تا ۷۴۱ ه. ق.
- شاه‌جهان تیمور پسر آلافرنگ پسر گیخاتو ذیحجهٔ۷۳۹ تا ۷۴۰ ه. ق.
- سلیمان‌خان پسر یشموت پسر هولاکو ذیحجهٔ۷۴۱ تا ۷۴۵ ه. ق.
- طغاتیمورخان از ۷۳۶ تا ۷۵۳ ه. ق.
- انوشیروان دادگر از ۷۴۴ تا ۷۵۶ ه. ق.
