پدر شعر نو : نیما یوشیج (علی اسفندیاری )
علی اسفندیاری که بعدها نام خود را نیما یوشیج تبدیل کرد در 21 آبان ماه سال 1276 ه. ش در دهکده یوش در ناحیه نور مازندران بدنیا آمد .
نیما خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده به ضرب ترکه و بوته های گزنه آموخت . پس از آن به تهران رفت و در مدرسه عالی سن لویی مشغول تحصیل شد و پس از مدتی با تشویق یکی از معلمهایش به نام نظام وفا به سرودن شعر پرداخت. آشنایی با زبان فرانسه و بهره مندی از ذهنی خلاق و جستجوگر در شعر راه تازه ای پیش پای وی گشود و نوگرایی در شعر فارسی سرانجام با کوششهای وی به با ر نشست . نیما سبک خاص خود را داشت و به سبک شاعران قدیم شعر نمی سرود و در شعر او مصراعها کوتاه و بلند می شد و در شعر فارسی تحولی بنیادی ایجاد کرد . در سال 1300 منظومه (قصه رنگ پریده ) را سرود در همین سال نخستین سروده هایش را در روزنامه میرزاده عشقی منتشر کرد . نیما پس از مدتی به تدریس در مدرسه های مختلف از جمله مدرسه عالی صنعتی تهران و همکاری با روزنامه ها و نشریات مختلف پرداخت . در همین سالها موج مخالفتهای شاعران و هواداران پیرو سبک قدیم در مقابل شعر نو بالا گرفت . اما هر چه زمان می گذشت شیوه کار وی که بر پایه نیازهای زمانه و نوگرایی بود اندک اندک راه خود را می گشود و پیش می رفت تا به امروز که هر برگزیده ای از سروده های شاعران معاصر به شایستگی با نام و یاد و سروده های وی آغاز می شود . نیما با وجود ارائه سبک و شیوه نو از مدافعان جدی ادب و هنر اصیل ایران بود و تا آخر عمر علاوه بر شعرهای نو شعرهای سنتی نیز می سرود . از معروفترین شعرهای نیما می توان به شعرهای افسانه . آی آدمها . ناقوس . مرغ آمین اشاره کرد . نیما در 13 دی 1338 چشم از جهان فرو بست .
تور داخلی
تور افغنستان
