سعدی شیرازی : شاعر بزرگ ایران
ابومحمد مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن شرف الدین شیرازی ، ملقب به ملک الکلام و افصح المتکلمین ، مشهور به سعدی شیرازی از بزرگترین شاعران ایران است .
درباره نام و نام پدر و همچنین تاریخ تولد سعدی اختلاف نظر بسیار است . وی بین سالهای571 تا 606 ه. ق در شهر شیرازچشم به جهان گشود . آنچه مسلم است این که اغلب افراد خانواده وی اهل علم و دین و دانش بودند . هنوز کودکی بیش نبود که پدرش درگذشت . سعدی پس از تحصیل مقدمات علوم ادبی و شرعی در حدود سال 620 ه. ق از شیراز به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه به تکمیل دانش خود پرداخت . بعد از مدتی به حجاز و شام در سوریه رفت و زیارت حج به جا آورد . در شهر شام به وعظ و سیاحت و عبادت پرداخت . سعدی شاعر جهاندیده ، جهانگرد و سالک سرزمینهای دور و غریب بود ، وی خود را با تاجران ادویه و کالا و زوار اماکن مقدس همراه می کرد . ازپادشاهان حکایتها شنیده و روزگار را با آنان به مدارا می گذراند . ره آورد سفرهای سعدی علاوه بر تجارب معنوی و دنیوی ، انبوهی از روایت ، قصه ها و مشاهدات بود که ریشه در واقعیت زندگی داشت . سعدی در سال 655 ه. ق به شیراز بازگشت و با استفاده از تجربه ها و آموخته هایش کتاب بوستان را در سال 655 ه.ق به نظم و گلستان را در سال 656 ه.ق به نظم و نثر نگاشت . سعدی هم در شعر هم در نثر ، سخن فارسی را به کمال رسانده است . آثار سعدی علاوه بر آن که عصاره و چکیده اندیشه ها و تاملات عرفانی و اجتماعی و تربیتی وی است ، آیینه خصایل و خلق و خوی و منش ملتی کهنسال است و از همین رو هیچ وقت شکوه و درخشش خود را از دست نخواهد داد . سعدی عمر خود را به سرودن غزل ها و قصاید ، تالیفات رسالات مختلف و وعظ و خدمت خلق گذراند . سعدی شیرازی بین سالهای 690 تا 695 ه. ق وفات یافت .
تور داخلی
تور افغنستان
