بزرگترین دریاچه : دریاچه ارومیه
(دریاچه ارومیه) بزرگترین و شورترین دریاچه دایمی ایران و یکی از دریاچه های فوق اشباع از نمک در دنیا می باشد که در استان آذربایجان غربی قرار دارد . این دریاچه در ارتفاع 1267 متری از سطح دریا واقع شده است . طول (درازا) آن حدود 130 تا 140 کیلومتر و عرض (پهنا) آن بین 15 تا 50 کیلومتر متغیر است .
مساحت آن بین 5000 تا 6000 کیلومترمربع (بر حسب میزان بارش و تبخیر) است . آب دریاچه ارومیه به علت شوری بی نهایت هیچ وقت یخ نمی زند . از زمانهای قدیم آب دریاچه ارومیه به علت املاحی که در ان محلول است مورد توجه بیماران امراض جلدی و اطبا بوده است . سطح حوضه آبریز دریاچه حدود 50000 کیلومترمربع است . دریاچه ارومیه جزایر و شبه جزیره های متعددی دارد که از اهمیت توریستی قابل توجهی برخوردارند . در این دریاچه حدود 102 جزیره کوچک و بزرگ وجود دارد که اهم آنها عبارتند از : کبودان ، اشک ، اسپیر و ارزو . همچنین تالابهای شیرین واقع شده به صورت اقماری در اطراف دریاچه مذکور اهمیت تنوع زیستی این دریاچه را صد چندان کرده است . این دریاچه که یکی از مهم ترین و با ارزش ترین اکوسیستمهای آبی ایران است ، در اوایل دهه 1350 به عنوان پارک ملی اعلام شد . این دریاچه که جزو تالابهای با اهمیت بین المللی محسوب می شود ، در سال 1354 به کنوانسیون حفاظت از تالابها (رامسر- 1971) معرفی شده و جزو مناطق دارای اهمیت برای پرندگان است . پارک ملی دریاچه ارومیه به عنوان دومین دریاچه آب شور جهان به دلیل احداث بیش از 16 سد در مسیر 11 رودخانه اب شیرین که به دریاچه سرازیر می شدند به شوره زاری از نمک و باتلاقی مرگ آور برای پرندگان تبدیل شده است . غلظت نمک دریاچه چیزی حدود 8 – 9 برابر شوری آب خلیج فارس است . تنها جاندار آبزی دریاچه به نام آرتمیا که گونه ای منحصر به فرد در جهان است قابلیت تکثیر خود را به دلیل شوری بیش از حد آب از دست داده است .