نخستین تحول در موسیقی : غلامحسین درویش خان
غلامحسین درویش معروف به (درویش خان´) از هنرمندان نامی و استادان موسیقی ایرانی در اواخر دوره قاجاریه است. وی در سال 1251 ه. ش در تهران متولد شد وپدرش که کمی با موسیقی آشنا بود و سه تار می نواخت غلامحسین را در ده سالگی به شعبه موسیقی مدرسه نظام وا بسته به دارالفنون که بتازگی به سرپرستی موسیو لومر فرانسوی ایجاد شده بود، سپرد.
غلامحسین در آنجا خط موسیقی و نواختن شیپور و طبل کوچک را فرا گرفت و از موفق ترین شاگر دان موسیقی بود. غلامحسین به دربار شاهی رفت و آمد داشت و ساز نوازندگان را میشنید. سپس نزد استاد حسینقلی به تکمیل فن خود پرداخت و بعداز سالها تمرین در نواختن تار و بویژه سه تار مهارت زیادی یافت و بهترین شاگرد استاد خود شد. درویش خان نوعی آهنگ ضربی به نام پیش در آمد ساخت که تا سالها بعد از او رواج بسیار داشت تا آن زمان تار، پنج سیم (دو سیم سفید، دو سیم زرد، و یک سیم بم) داشت و درویش خان از روی سه تار به فکر افتاد سیم دیگری به تار بیفزاید و از آن وقت تار دار ای شش سیم شد. همچنین درویش خان متوجه یکنواخت بودن موسیقی ایرانی شد به این جهت آواز را که تا آن زمان بدون ضرب و طولانی بود خلاصه کرد و به صورت ضربی در آورد و علاوه بر درآمد که پیش از آواز نو اخته می شد قطعه ضربی دیگری به نام پیش درآمد به آن افزود و بدین ترتیب نخستین تحول واقعی موسیقی ایران را بوجود آورد. درویش خان شاگردان زیادی داشت که از شاگردان او می توان از مرتضی نی داوود، ابوالحسن صبا، موسی معروف و سعید هرمزی نام برد. وی در آذر ماه 1305 هنگامی که به خانه می رفت درشکه اش با اتومبیلی تصادف کرد و بر اثر ضربه ای که بر سر او وارد آمد در دم جان سپرد .
تور داخلی
تور افغنستان
