پدر عکاسی : عبدالله میرزا قاجار
نام ``عبد الله میر زا قاجار`` با سرآغاز عکاسی در ایران عجین شده است. مجموعه عکس های عبدالله قاجار که شامل تعداد زیادی پر تره، عکس های مستند از مناظر و آثار باستانی ایران وکپی برداری های او از آثار خوشنویسی و نقاشی است بیشترین تعداد عکس بر جا مانده از یک عکاس در دوره قاجاریه است و عنوان پرکار ترین عکاس آن دوران را به او اختصاص می دهد. عبدالله میر زا پس از اتمام تحصیلات مقدماتی درمدرسه دارالفنون به ادامه تحصیل پرداخت و در آنجا نزد میر زا احمدخان (صنیع السلطنه) عکاسی را فرا گرفت و پس از طی دوره های آموزشی در عکاسخانه دارالفنون زیر نظرمیر زا احمد به کار عکاسی مشغول شد. عبدالله میر زا سپس با کمک و تشویق دوست محمدخان معیرالممالک برای ادامه تحصیل در حوالی سال 1295 ه. ق راهی اروپا شد. وی ابتد ا در پا ریس به تکمیل دانش خود در زمینه عکاسی پرداخت سپس به وین رفت و آموزش در زمینه های مختلف صنعت چاپ متداول در آن دوران را آغاز نمود. عبد الله میر زا در حد ود سال 1300 ه. ق به ایران بازگشت. در او ایل سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، کلاسی در مدرسه دارالفنون دایر شد برای آموزش عکاسی به شاه زادگان و درباریان قاجار که توسط عبدالله قاجار (پدر عکاسی ایران) اداره می شد. عبدالله قاجار در خلال سال های سلطنت ناصرالدین شاه علاوه بر عکاسی در عکاسخانه دارالفنون و پر تره برداری های که به حق ارزشمندند به عنوان عکاس مخصوص دربار برای عکسبرداری از آثار باستانی و تاریخی نواحی مختلف ایران مأموریت یافت. از عبدالله میر زا تعداد زیادی کپی از آثار هنری بویژه قطعات خوشنویسی استادان بزرگ باقیمانده است. در آن زمان این عکس ها که وسیله دسترسی خطاطان و علاقمندان به آثار استادان بزرگ بود خواستاران و خریداران فراوان داشت، عبدالله میر زا که عکاس حرفه ای بود فعالیت خود را در این زمینه پر رونق توسعه داد.