|
عبدالجواد اديب نيشابورى اديب و شاعر تاریخ تولد : 1281 تاریخ وفات : 1344 محل تولد : نيشابور محل وفات : مشهد |
|
|
شيخ عبدالجواد اديب و شاعر معروف ايران در اواخر دوره سلطنت قاجاريه درسال 1281 در نيشابور به دنيا آمد. وي در چهار سالگي بر اثر بيماري آبله بينائي چشم راست و قسمتي از چشم چپ خود را از دست داد ولي با اين حال علوم مقدماتي را در نيشابور سپري كرد و در سال 1297 ه .ق براي ادامه تحصيل به مشهد نقل مكان‌كرد. عبدالجواد در مدارس خيرات خان و مدرسه فاضل خان علوم ادبي و شعر و زبان عربي را فراگرفت و پس از مطالعه و تحقيق در متون ادبي و احاطه به لغت و شعر عرب چهل و سه سال در مدارس اشاره شده به تدريس و تعليم شاگردان خود پرداخت. اديب نيشابوري علاوه بر فنون ادبي، در علوم رياضي و نجوم و فقه و اصول نيز صاحب نظر بود و شاگردان بزرگي از جمله ملك الشعراء بهار، بديع الزمان‌فروزانفر،محمد علي بامداد و محمد پروين گنابادي را تربيت كرد و به مراكز دانشگاهي‌معرفي نمود. شهرت عمده اديب به سبب اشعار زيبا و شيرين او بود كه رگه هايي قوي از عرفان در اين سروده ها ديده مي شود. اديب نيشابوري در سرودن شعر در ابتدا ازطريقه قاآني پيروي مي‌كرد و بعد ها به فرخي و منوچهري شاعران متقدم سبك خراساني متمايل شد و اشعاري در اين سبك به دو زبان فارسي و عربي منتشر ساخت. اديب نيشابوري در تمام عمر مجرد زندگي كرد و در سال 1344 در مشهد درگذشت و در دارالسياده دفن شد. |
|
|
از اين عالم و شاعر بزرگ ديوان شعري مشتمل بر پنج هزار بيت قصيده و غزل ورباعي در مجموعه‌اي به نام لئالي مكنون برجاي مانده‌است. وي ظاهرا تقريراتي در (شرح‌معلقات سبع) ،( تلخيص شرح خطيب تبريزي بر حماسه بي‌تمام) و رساله اي در جمع‌عروض فارسي و ادبي نيز انجام داده كه هيچكدام بطور مست� |
|
تور داخلی
تور افغنستان
