پرتال بزرگ گردشگری ایران و جهان

على اسفنديارى

نيمـا يـوشيـج (1276 ـ 1338 ه. ش) على اسفنديارى موسوم به نيما يوشيج شاعر بلند آوازه معاصر و پدر شعر نو فارسى در سال 1276 ه. ش در دهكده زيبا و دور افتاده يوش در مازندران به دنيا آمد.

پدر نيما سواركارى شجاع و آتشين مزاج موسوم به ابراهيم خان اعظام السلطنه بود كه از دودمان قديمى مازندران به شمار مى‌رفت و به گله‌دارى و كشاورزى مشغول بود و از هنر موسيقى و خطاطى نيز بهره‌مند بود. مادرش نيز زنى با ذوق و فرهيخته بود كه هيچگاه از مطالعه هفت پيكر نظامى گنجوى وديوان حافظ غافل نبود. نيما دوران كودكى خود را در دامان اين خانواده صميمى و در دل جنگل‌هاى سرسبز و انبوه شمال ايران به سر برد و چند سال نيز با شبانان ايلياتى همراه بود و در ييلاق و قشلاق آنها نيز شركت جست. على خواندن و نوشتن را از روحانى دهكده‌شان آموخت و در دوازده سالگى به همراه خانواده‌اش به تهران آمد. دبستان رشديه اولين مدرسه‌اى بود كه شاعر بلند مايه آينده در آن به تحصيل پرداخت و سپس به شوق آموختن زبان فرانسه به مدرسه سن لويى رفت و در اين مدرسه علاوه بر آموختن اين زبان مورد توجه معلمى دلسوز و مهربان كه خود نيز شاعرى به نام بود قرار گرفت. استاد نظام وفا استعداد او را در شعر و شاعرى بخوبى تشخيص داد و نيما را به علم و ادب‌آموزى هر چه بيشتر تشويق نمود. روزگار جوانى نيما در عشق و دلباختگى گذشت و پس از شكست در دو ماجراى عشقى، دل سوخته و آشفته حال به شعر و شاعرى روى آورد. وى در اين سالها با تسلطى كه به زبان فرانسه داشت شعر آزاد اروپايى را بدقت مورد مطالعه قرار داد و آشنايى با اين سبك خاص شعرى او را به استفاده از زبانى رمزگونه كه فاقد وزن و قافيه اشعار معمول آن زمان بود برانگيخت. انتشار نخستين اشعار نيما كه به زبان شعر نو امروزى بود تحولى اساسى در بازار شعر و شاعرى ايران بوجود آورد و جداى از اينكه نام او را در محافل علمى و ادبى‌آن روز بر زبان انداخت موجى از مخالفت‌ها را نيز عليه شاعر جوان برانگيخت. سنت‌گرايان و طرفداران سبك قديم وى را آغازگر راهى دانستند كه موجب انحطاط ادبيات آبرومند قديم خواهد شد، در مقابل گروهى نيز استعداد شاعر را در سرايش اشعارى از اين دست نمايانگر تلاش او در ايجاد تحولى در بينش و بيان شعر دانستند و ظهور نيما را پيدايش جريانى خواندند كه براى بوجود آمدن نوآورى‌هاى هنرى در شعر ايرانى پديد آمده است. (اى شب) و پس ازآن شاهكار بزرگ شاعر (افسانه) موجب افزايش شهرت نيما گشت. پس از انتشار اين دو شعر نيما در صدد سخن گفتن از معنا و مفهوم و هدف و بيان شعر و هنر برآمد و موضوع نوآورى در وزن و قافيه و تغيير ديدگاه براى تناسب با دگرگونى‌هاى جامعه را به عنوان هدف اصلى خود در نظر گرفت. وى كه در سال‌هاى آخر سلطنت قاجاريه چندى ازمردم و هنر خود كناره‌گيرى كرده بود پس از مدتى زندگى در ميان جنگل‌ها و طبيعت سرسبز شمال ايران بار ديگر وارد عرصه ادبيات شد و اين بار در آثار خود به توضيح شعر نو پرداخت و درصدد برآمد نو ديدن و نو شناختن را نه فقط در بازار شعر و هنر بلكه در ساحت انديشه و زندگى نيز گسترش دهد. نيما به خويشتن و نتيجه كار خود اطمينان داشت و در ادامه زندگى پرتكاپوى خود نه تنها منتقدان را متقاعد ساخت بلكه سيل بى‌امان مقلدان را نيز مهار كرد و با طرح مباحثى در نحوه تحول وزن و قافيه و سير تكاملى آن، راه آينده شعر پخته و �

مشهورترين آثار و اشعار نيمايوشيج عبارت است از: خانواده سرباز، رنگ پريده خون سرد، مانلي، ماخ اولا،شهرشب شهر صبح، شعر من، قلم انداز، آب در خوابگه مورچگان، فريادهاي ديگر و عنكبوت رنگ، مانلي و خانه سريويلي.