پرتال بزرگ گردشگری ایران و جهان

این کوه در 46 کیلومتری جنوب قم و در جنوب روستای خاوه قرار گرفته و 2930 متر ارتفاع دارد . این کوه از جنوب به کوه لارها متصل است و رودخانه های فردو و وشنوه از آن سرچشمه می گیرند .

این ساختمان در مجاورت بقعه خاک فرج واقع شده است . در وسط این ساختمان چاهی و بر فراز آن تپه ای وجود دارد . در مورد این هشتی دو روایت نقل شده است : یکی این که حجرالاسود را از این مکان به محل فعلی آن برده اند و دیگری این که چاه را به منظور استخراج آب حفر کرده اند ، اما در اثر زلزله و نفوذ گازهای زیرزمینی به بیرون ، این چاه بدون نیاز به مواد سوختنی شعله ور گردیده و به همین دلیل می گویند یکی از سه آتشکده بزرگ زرتشتیان در این محل قرار داشته است .

این بقعه در جانب شمالی و خارج شهر قم در کنار امامزاده ابواحمد و شاهزاده سید علی واقع شده است و به ظاهر مدفن چهار امامزاده به نامهای ابوعبدالله حسین و سه پسرش به نامهای ابومحمد حسن ، ابوعلی محمد و ابوطالب محسن است .

این بقعه در منتهی الیه کوچه تکیه باغ پنبه در شمال شرقی شهر قم و نزدیک دروازه ری کهن واقع شده است . قاعده بنااز خارج هشت ضلعی توام با نمابندی آجری و از داخل به صورت مربع متساوی الاضلاعی است که در هر ضلع ، شاه نشینی ساخته شده است .

این آرامگاه به پدر مستوفی الممالک – از رجال مشهورعهد قاجار – تعلق دارد که در ضلع شمال شرقی صحن عتیق قرار گرفته است . احداث و اصل بنای آرامگاه از شاه بیگم صفوی است که در سال 1345 ه. ق از طرف فتحعلی شاه قاجار تعمیر و ایوان آن نیز تزئین شده است . گچبری آرامگاه به صورتی بسیار نفیس توسط (میرزا یوسف خان مستوفی) فرزند مستوفی انجام گرفته است .