در دوره‌‌های باستانی، پروپیلایا به عنوان برج ورودی آکروپلیس استفاده می شده است. این ساختمان در بین سال‌های ٤٣٧ تا ٤٣٢ پیش از میلاد، توسط منسیکلس احداث شد که از نظر بی نظیر بودن معماری‌اش، با پارتنون رقابت می‌کند.
دروازه‌ی میانی- که عظیم ترین دروازه محسوب می شود،به روی مسیر پاناتناییک گشوده می‌شود. معماری قسمت بیرونی ایوان غربی، که شامل شش ستون دوتایی است، جناح شمالی برای گالری هنر و جناح جنوبی، به عنوان اتاق کفش‌کن پرستشگاه آتنا نیکه به کار گرفته می شده است.
پروپیلایا،کهن ترین شاهدی است، که از لحاظ طراحی، قرابتی با پارتنون دارد. این ساختمان تا قرن سیزدهم دست‌نخورده ماند ولی بعد از آن، اشغال‌گران متفاوتی، چیزهایی به آن اضافه کردند. در قرن هفدهم، بر اثر رعد و برقی که باعث انفجار انبار باروت ترک ها شد، پروپیلایا به شدت صدمه خورد و ویران گشت. در قرن نوزدهم، هاینریش اشلیمان باستان‌شناس، برج فرنگی پروپیلایا را با هزینه‌ی خود به جایی دیگر انتقال داد. مرمت این ساختمان، بین سال‌های ١٩٠٩ و ١٩١٧ میلادی انجام گرفت و یک تعمیر دیگر نیز، بعد از جنگ جهانی دوم صورت گرفت.
