ز آب خرد، ماهي خرد خيزد --- نهنگ آن به كه از دريا گريزد !
ز عشق تا بصبوري هزار فرسنگ است ! (( دلي كه عاشق و صابر بود مگر سنگ است ؟ )) (( سعدي ))
زبان بريده بكنجي نشسته صم بكم --- به از كسي كه نباشد زبانش اندر حكم . (( سعدي ))
زبان خر را خلج ميدونه !
زبان خوش، مار را از سوراخ بيرون ميآورد !
زبان سرخ سر سبز ميدهد بر باد --- بهوش باش كه سر در سر زبان نكني .
زبان گوشت است بهر طرف كه بچرخاني ميچرخه !
زخم زبان از زخم شمشير بدتره !
زدي ضربتي ضربتي نوش كن !
زرد آلو را ميخورند براي هسته اش !
زرنگي زياد فقر ميآره !
زرنگي زياد مايه جوانمرگيست !
زعفران كه زياد شد بخورد خر ميدهند !
زپرشک آيد و زن زايد و مهمان عزيزت ز در آید !
زير اندزش زمين است و رواندازش آسمون !
زير ديگ اتش است و زير آدم آدم !
زير دمش سست است !
زير سرش بلند شده !
زير شالش قرصه !
زير پاي كسي پوست خربزه گذاشتن !
زير كاسه نيم كاسه ايست .
زيره به كرمان ميبره !
زكوة تخم مرغ يك دانه پنبه دونه است !
زور دار پول نميخواد، بي زور هم پول نميخواد !
زور داري، حرفت پيشه !
زورش بخر نميرسه پالون خر را بر ميداره !
زن آبستن گل ميخوره اما گل داغستان !
زن بد را اگر در شيشه هم بكنند كار خودشو ميكنه !
زن بيوه را ميوه اش ميخواهند !
زن بلاست ، اما الهي هيچ خانه اي بي بلا نباشه !
زن تا نزائيده دلبره، وقتيكه زائيد مادره !
زن جوان را تيري به پهلو نشيند به كه پيري !
زن راضي، مرد راضي، گور پدر قاضي !
زن كه رسيد به بيست، بايد بحالش گريست !
زن و شوهر جنگ كنند، ابلهان باور كنند !
زن نجيب گرفتن آسونه، ولي نگهداريش مشكله !
زني كه جهاز نداره، اينهمه ناز نداره !
زنگوله پاي تابوت !
زهر طرف كه كشته شود اسلام است !
زمانه ايست كه هر كس بخود گرفتار است ! (( تو هم در آينه حيران حسن خويشي ... )) (( آصفي هروي ))
زمانه با تو نسازد، تو با زمانه بساز!
زمستان رفت و رو سياهي به زغال موند !
تور داخلی
تور افغنستان
