جمشید پسر تهمورث و از دیگر پادشاهان اساطیری ایران است. نام او در اوستا و نوشته های پهلوی و فارسی میانه بسیار آمده است.
در کارکرد اساطیر ایرانی کارهایی سخت بزرگ از او سر می زند. جمشید در اوستا و نوشته های پهلوی :جمشید در اوستا پسر ویونگهنت (ویونگهان) است.نام او در اوستا به گونه ی ییمَ آمده است. واژه ی جمشید از دو بهره ساخته شده است، جم و شید ، جم دراوستایی برابر با همزاد و شید برابر با خورشید به کار برده می شود.در فرهنگ واژه های اوستا در پی نام جمشید چنین آمده است : «جمشید : دوران تابندگی و درخشش زندگی آریاییان. زمان جمشید زمانی بود که در آن مردمان به زدن خشت و ساختن ایوان و گرمابه و شهر، جام ها و آوند های سفالین، رشتن و بافتن ابریشم و کتان و پنبه، بر آوردن گوهر ها از دل سنگ، ساختن کشتی و بو و عطر و می و ......دست یافتند.در ادامه به سه بخش جمشید در اوستا و نوشته های پهلوی ،جمشید در شاهنامه ،جمشید در نوشته های فارسی ميپردازيم.
تور داخلی
تور افغنستان
